Stuck in Lancelin
Door: Liza
Blijf op de hoogte en volg Liza
10 December 2016 | Australië, Lancelin
Hi mates,
Daar zijn we weer met een nieuw verslag. Het heeft twee weekjes geduurd en we hebben weer het een en ander meegemaakt.
Maandag wilden we van Jurien Bay naar Perth rijden om onze Jack eens even goed onder handen te nemen. Hij had, zoals jullie konden lezen, het zwaar gehad en we wilden dan ook Jack eens even goed aan gaan pakken, zodat hij weer goed met ons mee kon rijden. We zijn tussendoor gestopt bij een klein ienemienie stadje Lancelin. Hier zijn namelijk grote zandduinen, wat lijkt op een woestijn vlakbij het strand. Onderweg hier naartoe stopte onze Jack in één keer met rijden. Hij wilde niet meer starten en het proberen te starten klonk niet goed. Gelukkig waren we al in Lancelin en heeeeeeel gelukkig kwamen we Tim hier tegen. Tim is een man van 31 jaar oud, is super relaxed en laid back en is de eigenaar van de sandboard hiring bij de sanddunes. Bij de zandduinen kun je namelijk een sandboard huren, waarmee je over het zand kunt snowboarden. Tim probeerde ons te helpen met Jack (wat niet lukte) en bood vervolgens ons zijn huis aan om in te verblijven als we Lancelin niet uitkwamen met onze Jack. We zijn met Tim meegereden naar zijn huis. Zijn huis ligt tegenover de sanddunes en hij was daar net een dag geleden ingetrokken. Het huis stond nog helemaal leeg. Wij waren natuurlijk super blij dat we hier konden verblijven en voor ons was een huis, een keuken, een badkamer, een slaapkamer en een matras al een luxe. Eenmaal terug bij Jack heeft een Australische man ons gelukkig geholpen door Jack te rollen naar de autogarage. Eenmaal bij de autogarage bleek dat ze het daar super druk hadden (logisch, aangezien het de enigste auto garage is in het kleine dorpje Lancelin en dus alle auto’s in die omgeving daar naar toe gaan of daar naartoe worden gesleept voor 200 á 500 dollar). Peer had alvast de motor zo goed als uit elkaar gehaald, zodat ze bij de autogarage de volgende dag gelijk er naar konden kijken. De eigenaar van de autogarage heeft ons vervolgens terug naar Tim’s huis gereden. Daarna zijn we naar de sanboard hiring gewandeld en hebben we kennis gemaakt met Marie. Marie werkt voor Tim bij de sandboard hiring, is 22 jaar oud, komt uit Quebec (frans canada), is super relaxed en laid back en is een backpacker in Australië. ’s Avonds hebben we pizza gegeten en gekletst met een drankje bij Tim. Deze nacht hebben we heerlijk geslapen, aangezien we een keertje niet in een tent lagen en dus geen last hadden van buitengeluiden.
De volgende dag zijn we met Tim meegegaan naar de sanddunes. Peer is naar de autogarage gegaan om daar te kijken of ze al aan Jack konden werken en helaas was dit niet het geval. Dus weeeer een dagje in Lanceling. Enfin, ik heb de hele dag heerlijke girltalk gehad met Marie (ook wel een beetje gemist haha) en Peer is later op de middag er ook bij komen zitten. We hebben geholpen met het verhuren van sandboards en we hebben met z’n drieën zelf ook nog gesandboard. Dit sandboarden stelde niet heel veel voor. Het is totaal niet te vergelijken met snowboarden. Je kunt namelijk geen bochten maken, je hebt het board totaal niet onder controle en het board glijdt soms nauwelijks van de heuvel af omdat het in het zand steekt. Tóch hebben we wel veel lol gehad op het zand en we zaten dan ook helemaal onder het zand toen we terugkwamen haha. ´s Avonds hebben we met z´n allen gekookt en gekletst met drankjes en nacho´s.
De volgende dag ging Peer met Tim mee naar Perth en hebben ze de hele dag gewinkeld voor meubels. Marie en ik hebben weer de hele dag gekletst bij de sandboard hiring en heb haar nog een beetje meegeholpen. Peer en Tim hadden alle meubels in één dag gekocht. Niet moeilijk doen ´no fucking around´ (zoals Tim dat zou zeggen) en gewoon alle meubelen in één dag kopen. Zoals elke avond samen bij Tim hadden Marie en ik gekookt en hebben we daarna op de bank gehangen. Dit bankhangen was heerlijk! Vooral als je dit al een paar maanden niet meer hebt gedaan besef je weer hoe heerlijk een bank kan zijn om in te ploffen. We hadden deze avond Kangeroo Jack gekeken, wat natuurlijk zeer toepasselijk was. Dit is namelijk de enige echte Australische film over een kangoeroe en Jack is de reden dat we hier nu bij Tim terecht zijn gekomen. Tim is een relaxe man die gewoon graag mensen helpt wanneer dit kan. En we zijn super blij dat we hier nu bij Tim kunnen verblijven. En oja, onze Jack stond nog steeds te wachten bij de autogarage.
Donderdags zijn we erachter gekomen dat de benodigde reparatie (kapotte poelie) 1600 dollar ging kosten. Dit vonden wij allebei veeeeel te veel. We wisten van Tim dat de autogarage in Lancelin ontzettend hoge prijzen heeft (dit kan hij natuurlijk ook vragen, aangezien dit de enige autogarage is in the middle of nowhere). We hebben Jack gesleept van de autogarage naar de loods van Tim (Peer ontmoet altijd mensen met een loods, hoe doet hij dat toch). Tim had ons een nummer gegeven van zijn favoriete mobile mechanic/mobiele automonteur, die een stuk minder zal vragen volgens hem. Deze zou op zaterdag langskomen. We zijn hierna teruggegaan naar de sanddunes en hebben met z’n tweeën in de buggy van Tim gereden. Tim doet namelijk, naast het verhuren van sandboards, tours geven, waarbij toeristen/backpackers samen met hem in een buggy kunnen gassen over de zandduinen en langs de kust. Voor de niet-kenners: dit is een 4x4 offroad open autootje. Peer heeft goed kunnen gassen en ik heb ernaast gezeten en vond het tóch wel een beetje spannend haha. Was wel heel gaaf! Hierna zijn we naar het strand gegaan. Dit was een mooi wit strand (zoals gewoonlijk aan de mooie westkust).
De dagen hier in Lancelin bestaan nu vooral uit kletsen met Tim en Marie, uitslapen (leven met de zon gaat wat lastiger als je niet in een tent slaapt helaas), boodschappen (duur!), Tim en Marie helpen bij de sanddunes, rondhangen bij de sanddunes, rondhangen op het strand, zwemmen en snorkelen (dit was geen succes aangezien er niks te zien was haha). Dat laidback gevoel hier in Australië komt hier in Lancelin helemaal tot zijn recht. We zijn super blij dat we bij Tim kunnen verblijven en dat we Tim en Marie een beetje kunnen helpen met dingetjes. Het huis staat inmiddels helemaal vol met meubels en inboedel en we hebben een slaapkamer met bed. Hoezo luxe! We allebei ook flink bijgekleurd hier, aangezien je op het strand en bij de sanddunes super snel verkleurd. Dus dag in dag uit doen wij smeren smeren en smeren met de zonnenbrand.
Zaterdags kwam de mobile mechanic met de verkeerde poelie aan, waardoor onze Jack niet gefixed kon worden en kwamen we erachter dat de motor van de binnenkant (voor de kenners: de krukas) beschadigd was en dus niet lang meer mee kon gaan. Fack it, we waren er nu helemaal van overtuigd om niet meer met Jack door te reizen. We hebben nu al zoveel met Jack meegemaakt dat we er klaar mee waren, geen vertrouwen meer in onze Jack hadden en we een nieuwe workhorse wilden met een proper 4x4 aandrijving, et cetera.
De dag daarna hebben we dan ook Jack gewassen en opgepoetst en foto’s gemaakt van Jack om deze vervolgens op Gumtree (Australisch Marktplaats, wat door Nederlands overigens opgezet is) te plaatsen. ’s Avonds zijn we met z’n vieren met zonsondergang met de buggy door de zandduinen gereden. Tim wilde ons de zandduinen laten zien en WOO wat zijn deze groot en uitgestrekt. Het is inderdaad net een wit woestijn! We hebben pizza gegeten en wijn/Corona gedronken op de zandduinen met uitzicht op de zee en zonsondergang.
Maandags zijn we met de auto van Tim naar Perth gereden en hebben we naar een andere auto gekeken. Hier kwamen we Bruce tegen. Dit is een groene workhorse, die van een familie is geweest. Zij gingen met Bruce weekendjes weg. Dit was een dag met goedkope boodschappen doen bij de Aldi, wat dingetje halen voor het fixen van Jack en nog wat meer regeldingetjes. We betrapten onszelf er weer op dat we vonden dat Perth druk was met auto’s, et cetera. We raken goed gewend aan de middle of nowhere hier in Lancelin. De volgende dag hebben we Bruce voorbereid voor onze verdere Australische avontuur. Peer heeft ervoor gezorgd dat Jack weer rijdt met een tweedehandse poelie (geen idee hoe Peer dat toch doet met auto’s, alhoewel ik voor m’n gevoel nu elk onderdeel van een auto ken) en Tim heeft ook nog wat meegeholpen met Jack.
Donderdags hebben we een domme tourist bus uit de zandduinen gesleept en vrijdags hebben we een Australische jong stel (hadden net hun rijbewijs) uit het zand op het strand gegraven. Dit was nog een behoorlijk gedoe en dit stel had ontzettend geluk, omdat de auto al bijna mee werd genomen door de zee. We hebben, samen met een ander gezin met een mega workhorse, het stel geholpen. Voordat we bij de auto konden komen, hebben we door de zandduinen gesjeesd en dit was wel gaaf om te doen eerlijk gezegd (vooral voor Peer). We hebben de auto van het stel uitgegraven en uiteindelijk (na 2 uur) kon de auto van het strand af rijden. Dit was dus weer een dag met een avontuur. Hoe stom kunnen mensen toch zijn om over het strand te rijden zonder enig idee te hebben wat je moet doen als je jezelf vastrijdt en wat er kan gebeuren als je over het strand rijdt. We hebben geleerd hier in Lancelin dat het zand ontzettend onvoorspelbaar kan zijn om over heen te rijden. Zelf ik weet nu wat ik moet doen als je je auto vastrijdt en wat er kan gebeuren met het rijden op het zand. Oja, en onze Bruce raakte ook nog vast op het strand, maar die kregen we er gelukkig zo weer uit.
Ik besef nu pas hoeveel we wel niet beleefd hebben in deze twee weken in Lancelin. Voor mijn gevoel hebben we helemaal niet zoveel beleefd en zijn we vooral heel relax in Lancelin. We zijn super blij dat we Tim en Marie hebben ontmoet en dat we kunnen verblijven bij Tim. Vandaag zijn we naar Perth om voor Tim het een en ander op te halen voor auto’s en een nieuwe trailer voor z’n buggy’s bij de sanddunes. Ik zit in de auto nu de blog te schrijven. We zijn nu al een tijdje in Perth dus volgens mij ben ik al een uurtje of twee bezig haha. Ik denk altijd dat het niet zo lang gaat worden, maar goed het tegendeel blijkt weer. Het is hier heerlijk warm in de auto (zwetende rug) en ik hou van de westkust. Super relax, no worries, ontzettend veel ruimte, mooie witte stranden, lange wegen in de middle of nowhere, laid back. Nu onze Jack verkopen en dan onze reis weer vervolgen. Wie weet duurt dat nog twee weken, wie weet duurt het nog maar één dag. We’ll see! Cheers!
Lots of love,
Peer en Liza
Daar zijn we weer met een nieuw verslag. Het heeft twee weekjes geduurd en we hebben weer het een en ander meegemaakt.
Maandag wilden we van Jurien Bay naar Perth rijden om onze Jack eens even goed onder handen te nemen. Hij had, zoals jullie konden lezen, het zwaar gehad en we wilden dan ook Jack eens even goed aan gaan pakken, zodat hij weer goed met ons mee kon rijden. We zijn tussendoor gestopt bij een klein ienemienie stadje Lancelin. Hier zijn namelijk grote zandduinen, wat lijkt op een woestijn vlakbij het strand. Onderweg hier naartoe stopte onze Jack in één keer met rijden. Hij wilde niet meer starten en het proberen te starten klonk niet goed. Gelukkig waren we al in Lancelin en heeeeeeel gelukkig kwamen we Tim hier tegen. Tim is een man van 31 jaar oud, is super relaxed en laid back en is de eigenaar van de sandboard hiring bij de sanddunes. Bij de zandduinen kun je namelijk een sandboard huren, waarmee je over het zand kunt snowboarden. Tim probeerde ons te helpen met Jack (wat niet lukte) en bood vervolgens ons zijn huis aan om in te verblijven als we Lancelin niet uitkwamen met onze Jack. We zijn met Tim meegereden naar zijn huis. Zijn huis ligt tegenover de sanddunes en hij was daar net een dag geleden ingetrokken. Het huis stond nog helemaal leeg. Wij waren natuurlijk super blij dat we hier konden verblijven en voor ons was een huis, een keuken, een badkamer, een slaapkamer en een matras al een luxe. Eenmaal terug bij Jack heeft een Australische man ons gelukkig geholpen door Jack te rollen naar de autogarage. Eenmaal bij de autogarage bleek dat ze het daar super druk hadden (logisch, aangezien het de enigste auto garage is in het kleine dorpje Lancelin en dus alle auto’s in die omgeving daar naar toe gaan of daar naartoe worden gesleept voor 200 á 500 dollar). Peer had alvast de motor zo goed als uit elkaar gehaald, zodat ze bij de autogarage de volgende dag gelijk er naar konden kijken. De eigenaar van de autogarage heeft ons vervolgens terug naar Tim’s huis gereden. Daarna zijn we naar de sanboard hiring gewandeld en hebben we kennis gemaakt met Marie. Marie werkt voor Tim bij de sandboard hiring, is 22 jaar oud, komt uit Quebec (frans canada), is super relaxed en laid back en is een backpacker in Australië. ’s Avonds hebben we pizza gegeten en gekletst met een drankje bij Tim. Deze nacht hebben we heerlijk geslapen, aangezien we een keertje niet in een tent lagen en dus geen last hadden van buitengeluiden.
De volgende dag zijn we met Tim meegegaan naar de sanddunes. Peer is naar de autogarage gegaan om daar te kijken of ze al aan Jack konden werken en helaas was dit niet het geval. Dus weeeer een dagje in Lanceling. Enfin, ik heb de hele dag heerlijke girltalk gehad met Marie (ook wel een beetje gemist haha) en Peer is later op de middag er ook bij komen zitten. We hebben geholpen met het verhuren van sandboards en we hebben met z’n drieën zelf ook nog gesandboard. Dit sandboarden stelde niet heel veel voor. Het is totaal niet te vergelijken met snowboarden. Je kunt namelijk geen bochten maken, je hebt het board totaal niet onder controle en het board glijdt soms nauwelijks van de heuvel af omdat het in het zand steekt. Tóch hebben we wel veel lol gehad op het zand en we zaten dan ook helemaal onder het zand toen we terugkwamen haha. ´s Avonds hebben we met z´n allen gekookt en gekletst met drankjes en nacho´s.
De volgende dag ging Peer met Tim mee naar Perth en hebben ze de hele dag gewinkeld voor meubels. Marie en ik hebben weer de hele dag gekletst bij de sandboard hiring en heb haar nog een beetje meegeholpen. Peer en Tim hadden alle meubels in één dag gekocht. Niet moeilijk doen ´no fucking around´ (zoals Tim dat zou zeggen) en gewoon alle meubelen in één dag kopen. Zoals elke avond samen bij Tim hadden Marie en ik gekookt en hebben we daarna op de bank gehangen. Dit bankhangen was heerlijk! Vooral als je dit al een paar maanden niet meer hebt gedaan besef je weer hoe heerlijk een bank kan zijn om in te ploffen. We hadden deze avond Kangeroo Jack gekeken, wat natuurlijk zeer toepasselijk was. Dit is namelijk de enige echte Australische film over een kangoeroe en Jack is de reden dat we hier nu bij Tim terecht zijn gekomen. Tim is een relaxe man die gewoon graag mensen helpt wanneer dit kan. En we zijn super blij dat we hier nu bij Tim kunnen verblijven. En oja, onze Jack stond nog steeds te wachten bij de autogarage.
Donderdags zijn we erachter gekomen dat de benodigde reparatie (kapotte poelie) 1600 dollar ging kosten. Dit vonden wij allebei veeeeel te veel. We wisten van Tim dat de autogarage in Lancelin ontzettend hoge prijzen heeft (dit kan hij natuurlijk ook vragen, aangezien dit de enige autogarage is in the middle of nowhere). We hebben Jack gesleept van de autogarage naar de loods van Tim (Peer ontmoet altijd mensen met een loods, hoe doet hij dat toch). Tim had ons een nummer gegeven van zijn favoriete mobile mechanic/mobiele automonteur, die een stuk minder zal vragen volgens hem. Deze zou op zaterdag langskomen. We zijn hierna teruggegaan naar de sanddunes en hebben met z’n tweeën in de buggy van Tim gereden. Tim doet namelijk, naast het verhuren van sandboards, tours geven, waarbij toeristen/backpackers samen met hem in een buggy kunnen gassen over de zandduinen en langs de kust. Voor de niet-kenners: dit is een 4x4 offroad open autootje. Peer heeft goed kunnen gassen en ik heb ernaast gezeten en vond het tóch wel een beetje spannend haha. Was wel heel gaaf! Hierna zijn we naar het strand gegaan. Dit was een mooi wit strand (zoals gewoonlijk aan de mooie westkust).
De dagen hier in Lancelin bestaan nu vooral uit kletsen met Tim en Marie, uitslapen (leven met de zon gaat wat lastiger als je niet in een tent slaapt helaas), boodschappen (duur!), Tim en Marie helpen bij de sanddunes, rondhangen bij de sanddunes, rondhangen op het strand, zwemmen en snorkelen (dit was geen succes aangezien er niks te zien was haha). Dat laidback gevoel hier in Australië komt hier in Lancelin helemaal tot zijn recht. We zijn super blij dat we bij Tim kunnen verblijven en dat we Tim en Marie een beetje kunnen helpen met dingetjes. Het huis staat inmiddels helemaal vol met meubels en inboedel en we hebben een slaapkamer met bed. Hoezo luxe! We allebei ook flink bijgekleurd hier, aangezien je op het strand en bij de sanddunes super snel verkleurd. Dus dag in dag uit doen wij smeren smeren en smeren met de zonnenbrand.
Zaterdags kwam de mobile mechanic met de verkeerde poelie aan, waardoor onze Jack niet gefixed kon worden en kwamen we erachter dat de motor van de binnenkant (voor de kenners: de krukas) beschadigd was en dus niet lang meer mee kon gaan. Fack it, we waren er nu helemaal van overtuigd om niet meer met Jack door te reizen. We hebben nu al zoveel met Jack meegemaakt dat we er klaar mee waren, geen vertrouwen meer in onze Jack hadden en we een nieuwe workhorse wilden met een proper 4x4 aandrijving, et cetera.
De dag daarna hebben we dan ook Jack gewassen en opgepoetst en foto’s gemaakt van Jack om deze vervolgens op Gumtree (Australisch Marktplaats, wat door Nederlands overigens opgezet is) te plaatsen. ’s Avonds zijn we met z’n vieren met zonsondergang met de buggy door de zandduinen gereden. Tim wilde ons de zandduinen laten zien en WOO wat zijn deze groot en uitgestrekt. Het is inderdaad net een wit woestijn! We hebben pizza gegeten en wijn/Corona gedronken op de zandduinen met uitzicht op de zee en zonsondergang.
Maandags zijn we met de auto van Tim naar Perth gereden en hebben we naar een andere auto gekeken. Hier kwamen we Bruce tegen. Dit is een groene workhorse, die van een familie is geweest. Zij gingen met Bruce weekendjes weg. Dit was een dag met goedkope boodschappen doen bij de Aldi, wat dingetje halen voor het fixen van Jack en nog wat meer regeldingetjes. We betrapten onszelf er weer op dat we vonden dat Perth druk was met auto’s, et cetera. We raken goed gewend aan de middle of nowhere hier in Lancelin. De volgende dag hebben we Bruce voorbereid voor onze verdere Australische avontuur. Peer heeft ervoor gezorgd dat Jack weer rijdt met een tweedehandse poelie (geen idee hoe Peer dat toch doet met auto’s, alhoewel ik voor m’n gevoel nu elk onderdeel van een auto ken) en Tim heeft ook nog wat meegeholpen met Jack.
Donderdags hebben we een domme tourist bus uit de zandduinen gesleept en vrijdags hebben we een Australische jong stel (hadden net hun rijbewijs) uit het zand op het strand gegraven. Dit was nog een behoorlijk gedoe en dit stel had ontzettend geluk, omdat de auto al bijna mee werd genomen door de zee. We hebben, samen met een ander gezin met een mega workhorse, het stel geholpen. Voordat we bij de auto konden komen, hebben we door de zandduinen gesjeesd en dit was wel gaaf om te doen eerlijk gezegd (vooral voor Peer). We hebben de auto van het stel uitgegraven en uiteindelijk (na 2 uur) kon de auto van het strand af rijden. Dit was dus weer een dag met een avontuur. Hoe stom kunnen mensen toch zijn om over het strand te rijden zonder enig idee te hebben wat je moet doen als je jezelf vastrijdt en wat er kan gebeuren als je over het strand rijdt. We hebben geleerd hier in Lancelin dat het zand ontzettend onvoorspelbaar kan zijn om over heen te rijden. Zelf ik weet nu wat ik moet doen als je je auto vastrijdt en wat er kan gebeuren met het rijden op het zand. Oja, en onze Bruce raakte ook nog vast op het strand, maar die kregen we er gelukkig zo weer uit.
Ik besef nu pas hoeveel we wel niet beleefd hebben in deze twee weken in Lancelin. Voor mijn gevoel hebben we helemaal niet zoveel beleefd en zijn we vooral heel relax in Lancelin. We zijn super blij dat we Tim en Marie hebben ontmoet en dat we kunnen verblijven bij Tim. Vandaag zijn we naar Perth om voor Tim het een en ander op te halen voor auto’s en een nieuwe trailer voor z’n buggy’s bij de sanddunes. Ik zit in de auto nu de blog te schrijven. We zijn nu al een tijdje in Perth dus volgens mij ben ik al een uurtje of twee bezig haha. Ik denk altijd dat het niet zo lang gaat worden, maar goed het tegendeel blijkt weer. Het is hier heerlijk warm in de auto (zwetende rug) en ik hou van de westkust. Super relax, no worries, ontzettend veel ruimte, mooie witte stranden, lange wegen in de middle of nowhere, laid back. Nu onze Jack verkopen en dan onze reis weer vervolgen. Wie weet duurt dat nog twee weken, wie weet duurt het nog maar één dag. We’ll see! Cheers!
Lots of love,
Peer en Liza
-
10 December 2016 - 08:31
Lieke:
Wat leuk!! I know the feeling en krijg spontaan heimwee naar het backpacken! Balen van Jack! Peer fikst dat wel ff! :p maar super leuk dat je daardoor leuk contact hebt kunnen leggen :) heel veel plezier samen en geniet ervan! Groetjes vanuit n grauw en nat Nederland! -
10 December 2016 - 09:25
Hans:
top verhaaltje weer! keileuk om te lezen, bedankt -
10 December 2016 - 11:20
Toine:
Leuk verhaaltje! Herkenbare dingen over Peer. Die regelt dat!
Geniet ervan! Ben overigens wel benieuwd naar de foto's van Bruce :-) -
11 December 2016 - 11:20
Marian:
Hey down unders,
Wat een pech met Jack maar ondanks dat jullie in Lancelin zijn gestrand, hebben jullie daar ook weer van alles beleefd. Het lijkt me in zo'n lange reisperiode best fijn om even op een plek te (moeten) blijven. Zo te horen met leuke mensen en ook een stuk gezelligheid met elkaar. Gelukkig dat Bruce op het toneel verschenen is want jullie willen natuurlijk wel een keer verder. Toch hebben jullie in deze 2 maanden al zoveel meegemaakt en dan te weten dat de helft van jullie reis er nog niet eens op zit. Hier is inmiddels bijna iedereen met de kerst bezig. Sinterklaas was nog niet eens vertrokken en de kerstbomen staan alweer. Wij hebben deze gisteren ook gezet omdat het ook wel weer gezellig is om al die lichtjes in huis te hebben nu het weer zo'n donkere dagen zijn. Nog 2 weekjes werken en dan zijn we lekker een weekje vrij. Merken jullie al iets van de kerst in Australië? Het zal daar heel anders voelen in de zomer. Geniet nog in Lancelin, zolang jullie daar nog zijn en tot hoors xxxx -
16 December 2016 - 15:43
Oma Ida En Opa Kees:
Hallo Lieke en Peer,
Wij hebben jullie spannende verhalen weer gelezen en bewonderen jullie voor jullie doorzettings
vermogen en de aansluitng die je maakt met de australische bewoners. Op deze manier geniet je dubbel van de trubbels die je met je Jack hebt meegemaakt. Wij hebben de foto van Bruce gezien. Wat is
het een mooie auto. Heel veel sukses en geniet van de verdere vakantie. tevens prettige
kerstdagen in een zomerse sfeer en een gezond en gelukkig 2017 toegewenst.
Heel veel groeten.
Oma Ida en opa Kees -
16 December 2016 - 16:03
Christien:
Tjongejonge, wat een avonturen weer. Ondanks dat jullie noodgedwongen in Lancelin moesten blijven door Jack die jullie in de steek liet, hebben jullie het daar toch superleuk! Wat geweldig, de gastvrijheid, de hulp en de ontspannen sfeer. Dankzij Jack hebben jullie dat toch maar even mooi beleefd.
Nu gaat Bruce verder mee op reis. Ik ben benieuwd naar de volgende verhalen!
Goede reis verder en take care!
Liefs, Christien -
23 December 2016 - 10:17
Suzan:
Hoi hoi,
Wat een cool verhaal weer. Heerlijk dat alles je zo overkomt en er gewoon een relaxte oplossing voor is. Ondanks dat je even stil hebt gestaan, leer je gewoon lieve Australische mensen kennen en heb je weer een nieuw avontuur. Vaak blijven dit soort dingen je toch het meest bij. Op het moment kan het soms irritant zijn maar het levert vaak de leukste situaties en verhalen op. Jeetje wat mis ik het reizen als ik jullie verhalen zo lees. Kan het niet blijven herhalen haha. Echt een avontuur Liza en Peer! Geweldig! Ondertussen gaan we alweer de feestdagen in en zijn jullie alweer bijna 3 maanden weg. Raar dat jullie hier niet zijn met de feestdagen. Het scheelt dat ik ze allemaal moet werken. Ik ben heel benieuwd hoe jullie dit jaar kerst gaan vieren in Australië maar dat lees ik vast de volgende keer. Heel veel plezier en geniet van alles wat weer gaat komen.
Liefs,
Suzan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
