Home sweet home
Blijf op de hoogte en volg Liza
22 Juli 2015 | Nederland, 's-Hertogenbosch
Hi mates,
De vliegreis ging goed. Naarmate ik in het vliegtuig zat had ik niet meer zoveel moeite om 'See ya' tegen Australië te zeggen, omdat ik dit nu al gedaan had. De eerste vlucht duurde 14 uur en was van Sydney naar Dubai en daarna hadden we een vlucht van 6 uur van Dubai naar Sydney. Toen ik in Dubai in het vliegtuig stapte, werd ik ineens een beetje zenuwachtig. Ik werd zenuwachtig om terug naar Nederland te gaan en in Nederland aan te komen. Hier had ik nog niet zo bij stil gestaan. Natuurlijk wist ik wel dat ik naar Nederland zou gaan, maar ik was meer bezig met het 'See ya' zeggen tegen Australië dan 'Hallo' te zeggen tegen Nederland en om iedereen weer te zien. Eenmaal gestegen, had ik hier geen last meer van.
We kwamen in Nederland aan om 13.00 uur 's middags. Ik vond het super leuk om iedereen weer te zien! Papa, mama, Marjolein, Demi en de moeder van Peer en haar man waren op Schiphol. Dit was super gezellig en ik vond het tóch ook wel fijn om iedereen weer te zien. Toen ik in Nederland buitenkwam, kreeg ik een beetje een benauwd en opgekropt gevoel door alle drukte, auto's, mensen, dat iedereen om je heen Nederlands praat, ik vond Nederland ineens 'boers' klinken, we moesten aan de rechterkant van de weg rijden, de bestuurder rijdt aan de linkerkant van de auto, kleine huisjes, alle ruimte is bestraat, geen onaangeraakte bush bush, geen bordjes langs de weg om bestuurders te waarschuwen voor overstekende kangeroo's, konijnen, herten, beertjes, niet tegen iedereen die je tegenkomt te hoeven zeggen: 'Hi, how are ya?', geen bergen, geen uitgestrekte vlaktes, en nog veel meer dingen wat voor mij ineens niet meer zo vanzelfsprekend was. Dit is voor mij nog steeds wel wennen, moet ik eerlijk toegeven.
Mijn ontvangst comité was super leuk. Marjolein en Demi hadden een grote helium ballon gekocht in de vorm van een hart met de tekst 'This is how much I love you' en papa en mama hadden een spandoek gemaakt met een foto erop geprint van mij in Melbourne en met de tekst 'Liza, welkom thuis'. Thuis hadden papa en mama het huis versierd met 'welkom thuis' vlaggetjes en ballonnen. We hebben met z'n allen thuis wat gedronken en gegeten en gekletst. Ik heb een fotoboek voor mijn 21e verjaardag gekregen met allerlei foto's van klein naar groot. Oftewel: ik voelde me weer thuis met iedereen om me heen. Ik ben die dag vroeg naar bed gegaan en heb lang geslapen.
Vrijdag 17 juli heb ik een leuke verrassing gehad van mijn vrienden. Papa en mama hadden een surprise party voor mij geregeld en mijn vrienden stonden allemaal in de garage te wachten op mij. Ik schrok toen ik ze zag en zag dit totaal niet aankomen! Het was super leuk om iedereen weer te zien en ik heb goed bijgekletst met ze.
Ik ga van 1 augustus tot en met 4 augustus naar Litouwen, waar Gintaré en Roneta wonen. Roneta is jarig op 2 augustus en ze heeft als verassing voor mij een vliegticket naar Litouwen geboekt, zodat ik bij haar verjaardag kan zijn. Dit is super lief! Ik kan niet wachten om deze twee top meiden weer te zien in Litouwen!
Als ik terugkijk op heel mijn avontuur in Australië ben ik super super blij dat ik dit alleen ondernomen heb. Ik heb zo ontzettend veel gezien, ervaren, beleefd, leren kennen en ontwikkeld en dat neemt niemand mij meer af!
Nu ben ik alweer één week en drie dagen thuis. Dit voelt voor mij als vier dagen. Ik ben nog steeds niet helemaal gewend aan Nederland en dit zal nog wel even duren. Dit klinkt gek, aangezien ik hier altijd gewoond heb, opgegroeid ben en dit mijn landje is. Ik wist van te voren in Australië dat dit moeilijk zou gaan worden. Maar tóch, is het nóg moeilijker om te wennen aan Nederland dan dat ik verwacht had. Ik mis zoveel dingen. Ik heb vijf maanden in Australië gewoond en nu in één klap is dat leventje verdwenen. Wat ik vooral mis? Alles. Ik mis vooral de natuur, de ruimte, de vriendelijkheid van de mensen, de niet-chagrijnigheid van de mensen, de laid back cultuur, mijn beste vrienden die ik daar ontmoet heb: Gintaré, Roneta en Nigel, mijn kamertje op de campus tussen al mijn Australische kamergenoten, de georganiseerde feesten van de universiteit en de campus, de rust, en nog meer. Eigenlijk mis ik heel mijn leventje daar. Ik ben super blij om iedereen weer te zien en om me heen te hebben, dat zeker! Alleen Nederland zelf heb ik niet gemist en het zal een tijdje duren voordat ik weer gewend ben aan Nederland.
Leventje in Australië, ik zal je missen en nooit vergeten! See ya!
Lots of love,
Liza
De vliegreis ging goed. Naarmate ik in het vliegtuig zat had ik niet meer zoveel moeite om 'See ya' tegen Australië te zeggen, omdat ik dit nu al gedaan had. De eerste vlucht duurde 14 uur en was van Sydney naar Dubai en daarna hadden we een vlucht van 6 uur van Dubai naar Sydney. Toen ik in Dubai in het vliegtuig stapte, werd ik ineens een beetje zenuwachtig. Ik werd zenuwachtig om terug naar Nederland te gaan en in Nederland aan te komen. Hier had ik nog niet zo bij stil gestaan. Natuurlijk wist ik wel dat ik naar Nederland zou gaan, maar ik was meer bezig met het 'See ya' zeggen tegen Australië dan 'Hallo' te zeggen tegen Nederland en om iedereen weer te zien. Eenmaal gestegen, had ik hier geen last meer van.
We kwamen in Nederland aan om 13.00 uur 's middags. Ik vond het super leuk om iedereen weer te zien! Papa, mama, Marjolein, Demi en de moeder van Peer en haar man waren op Schiphol. Dit was super gezellig en ik vond het tóch ook wel fijn om iedereen weer te zien. Toen ik in Nederland buitenkwam, kreeg ik een beetje een benauwd en opgekropt gevoel door alle drukte, auto's, mensen, dat iedereen om je heen Nederlands praat, ik vond Nederland ineens 'boers' klinken, we moesten aan de rechterkant van de weg rijden, de bestuurder rijdt aan de linkerkant van de auto, kleine huisjes, alle ruimte is bestraat, geen onaangeraakte bush bush, geen bordjes langs de weg om bestuurders te waarschuwen voor overstekende kangeroo's, konijnen, herten, beertjes, niet tegen iedereen die je tegenkomt te hoeven zeggen: 'Hi, how are ya?', geen bergen, geen uitgestrekte vlaktes, en nog veel meer dingen wat voor mij ineens niet meer zo vanzelfsprekend was. Dit is voor mij nog steeds wel wennen, moet ik eerlijk toegeven.
Mijn ontvangst comité was super leuk. Marjolein en Demi hadden een grote helium ballon gekocht in de vorm van een hart met de tekst 'This is how much I love you' en papa en mama hadden een spandoek gemaakt met een foto erop geprint van mij in Melbourne en met de tekst 'Liza, welkom thuis'. Thuis hadden papa en mama het huis versierd met 'welkom thuis' vlaggetjes en ballonnen. We hebben met z'n allen thuis wat gedronken en gegeten en gekletst. Ik heb een fotoboek voor mijn 21e verjaardag gekregen met allerlei foto's van klein naar groot. Oftewel: ik voelde me weer thuis met iedereen om me heen. Ik ben die dag vroeg naar bed gegaan en heb lang geslapen.
Vrijdag 17 juli heb ik een leuke verrassing gehad van mijn vrienden. Papa en mama hadden een surprise party voor mij geregeld en mijn vrienden stonden allemaal in de garage te wachten op mij. Ik schrok toen ik ze zag en zag dit totaal niet aankomen! Het was super leuk om iedereen weer te zien en ik heb goed bijgekletst met ze.
Ik ga van 1 augustus tot en met 4 augustus naar Litouwen, waar Gintaré en Roneta wonen. Roneta is jarig op 2 augustus en ze heeft als verassing voor mij een vliegticket naar Litouwen geboekt, zodat ik bij haar verjaardag kan zijn. Dit is super lief! Ik kan niet wachten om deze twee top meiden weer te zien in Litouwen!
Als ik terugkijk op heel mijn avontuur in Australië ben ik super super blij dat ik dit alleen ondernomen heb. Ik heb zo ontzettend veel gezien, ervaren, beleefd, leren kennen en ontwikkeld en dat neemt niemand mij meer af!
Nu ben ik alweer één week en drie dagen thuis. Dit voelt voor mij als vier dagen. Ik ben nog steeds niet helemaal gewend aan Nederland en dit zal nog wel even duren. Dit klinkt gek, aangezien ik hier altijd gewoond heb, opgegroeid ben en dit mijn landje is. Ik wist van te voren in Australië dat dit moeilijk zou gaan worden. Maar tóch, is het nóg moeilijker om te wennen aan Nederland dan dat ik verwacht had. Ik mis zoveel dingen. Ik heb vijf maanden in Australië gewoond en nu in één klap is dat leventje verdwenen. Wat ik vooral mis? Alles. Ik mis vooral de natuur, de ruimte, de vriendelijkheid van de mensen, de niet-chagrijnigheid van de mensen, de laid back cultuur, mijn beste vrienden die ik daar ontmoet heb: Gintaré, Roneta en Nigel, mijn kamertje op de campus tussen al mijn Australische kamergenoten, de georganiseerde feesten van de universiteit en de campus, de rust, en nog meer. Eigenlijk mis ik heel mijn leventje daar. Ik ben super blij om iedereen weer te zien en om me heen te hebben, dat zeker! Alleen Nederland zelf heb ik niet gemist en het zal een tijdje duren voordat ik weer gewend ben aan Nederland.
Leventje in Australië, ik zal je missen en nooit vergeten! See ya!
Lots of love,
Liza
-
23 Juli 2015 - 17:22
Christien:
Ach liefje toch, wat een ontroerende "brief" heb je geschreven. Ik kan me zo goed voorstellen dat je nog in twee werelden zit. Nederland nog niet figuurlijk geland en Australie heb je verlaten.
Komt goed, gaat wat tijd overheen.
Wat super dat je naar Litouwen gaat! Dat je daar maar net zo'n leuke verjaardag met Roneta zult hebben als dat ze voor jou hebben georganiseerd op jouw verjaardag In Australie.
Liefs,
Christien -
23 Juli 2015 - 23:29
Marian:
Hey lieverd,
In dit verslag zijn wij er ook weer bij en hier ben ik heel blij om want ik heb je erg gemist de afgelopen maanden. Wel heel dubbel omdat ik merk dat je inderdaad erg moet wennen aan Nederland en veel dingen mist uit Australië waar je dagelijks zo van genoten hebt. Nu zit je daar nog middenin maar hopelijk wordt het na een tijdje mooi om op dit avontuur terug te kijken zonder de dubbele gevoelens te hebben. En je hebt daar vrienden gemaakt waar je binnenkort al weer 2 beste vriendinnen van gaat ontmoeten. Liza, geniet van alles wat nog komen gaat en deze ervaring zal daarbij heel waardevol blijven.
Veel liefs, mama -
28 Juli 2015 - 15:49
Oma Ida Opa Kees.:
Hallo Liza.
Wij willen je bedanken voor de mooie verslagen die je over je stagetijd in Australie geschreven hebt. Ook zijn wij trots omdat je als student zeer goede punten hebt gehaald en daarnaast ook hebt deelgenomen aan het studentenleven met uitstapjes en feestjes. Het was voor ons spannend toen je de reis op je eentje ondernam maar je hebt aan iedereen laten zien dat dit voor jou geen probleem was en hebt je super goed aangepast aan het leven daar. Je bent in onze ogen een echte dame geworden.
Liza wij wensen je veel sukses bij je vervolgstudie en hopen dat je ook kunt genieten van het kleine en bekrompen Nederland. Heel veel groeten en tot ziens.
Oma Ida opa Kees. -
25 September 2015 - 09:46
Lukas:
Hey meissie,
Je bent nu al weer 2 maanden thuis en ik ben apetrots op je hoe je alles weer op pakt.
Met je Studie gaat het fantastisch en je hebt je draai weer gevonden.
Natuurlijk denk je nog veel terug aan Australie, maar het leven gaat door.
Je hebt daar jezelf nog beter leren kennen en daar heb je veel geleerd, waar je de rest van je leven alleen maar voordelen van hebt.
Ik heb genoten van je verhalen (en nog steeds) en natuurlijk van je verslagen. Het blijft leuk om terug te lezen.
Dikke kus, Papa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
